Infowar: Μουσικές εκτελέσεις

Σκηνοθετική επιμέλεια: Χρήστος Καρακέπελης. Αρχισυνταξία: Κατερίνα Κιτίδη. Υπεύθυνος Παραγωγής: Θάνος Τσάντας. Μοντάζ: Άρης Τριανταφύλλου, Κώστας Ασπιώτης. Μια ιδέα του Αρη Χατζηστεφάνου.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΟΘΕΤΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Mε αθρόες προφυλακίσεις, διαπόμπευση, παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας και του ιατρικού απορρήτου, επιχείρησαν οι άνθρωποι της συγκυβέρνησης να αποπλανήσουν προεκλογικά τους «νοικοκύρηδες» ψηφοφόρους τους. Στο όνομα ενός δήθεν «συλλογικού συμφέροντος» κατακρεούργησαν με τον πλέον απεχθή ρατσιστικό, σεξιστικό και απάνθρωπο τρόπο γυναίκες βαριά ασθενείς και τοξικοεξαρτημένες. Και σα να μην έφτανε η διαπόμπευσή τους, τις οδήγησαν στη φυλακή, αποστερώντας τους ουσιαστικά κάθε δυνατότητα πλήρους και αξιοπρεπούς θεραπείας. Με τη στάση τους αυτή, τόσο οι πρώην υπουργοί Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος όσο και οι υπεύθυνοι του ΚΕΛΠΝΟ απέδειξαν πως οι φασιστικές πρακτικές δεν είναι «προνόμιο» αποκλειστικά των ναζιστών της Χρυσής Αυγής. Έχουν ενσωματωθεί πλήρως στον κυρίαρχο πολιτικό λόγο των μέχρι πρότινος κομμάτων εξουσίας καθώς και στο λόγο των ΜΜΕ, εν αντιθέσει μάλιστα προς τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Είναι πρακτικές κάθε σκληρού θιασώτη του πατριαρχισμού που, αντί να προστατεύει, εξοντώνει ανερυθρίαστα θύματα του τράφικινγκ και ασθενείς ενώ ταυτόχρονα χαϊδεύει τα αυτιά των «οικογενειαρχών» πελατών τους αλλά και τον κάθε μαστροπό. Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση των προφυλακισμένων γυναικών, την εξασφάλιση για αυτές στέγης και θεραπείας.

ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ:Φασιστική αστυνομική και κρατική βία διαρκείας σε ντόπιο

Προσπαθώ ακόμη να συνέλθω από το ΣΟΚ. Το γεγονός βασανίστηριο για μένα κράτησε σχεδόν δυο ολόκληρα μερόνυχτα...Το σώμα μου ακόμη πονάει αφόρητα από τα χτυπάματα των ροπάλων τους και από τις κλωτσιές τους.Σε ένα κελί το πολύ έξι τετραγωνικών μαζί με άλλους τρεις ανθρώπους.Σε ένα κολαστήριο που μέχρι πριν λιγες μέρες αγννούσα ότι είναι τέτοιο...

Ας μου συγχωρεθεί που καθυστέρησα ελαφρά την δημοσιοποίηση-καταγγελία αυτού του γεγονότος όμως ελπίζω ότι όσοι διαβάσουν το περιέχομενο αυτής της καταγγελίας θα δείξουν επιείκεια για αυτό.Δημοσιεύω αυτή την  καταγγέλια επώνυμα καθώς δεν νιώθω πια κανένα φόβο για τον φασισμό τους και η οργή έχει πονέσει τα μιλλήγγια μου.Την υπερασπίζω με όλο τον πόνο του βιώματος μου κι έχοντας πλήρως μεταμορφωθεί από την επίδραση του.

Εγώ ο ίδιος είμαι ο παθόν και το θύμα αυτής της ιστορίας με όργανα βασανιστηρίου μου και θύτες μου τους μπάτσους του κράτους (με πρώτους τους ΔΙΑΣ) και ένα κτίριο κολασηριο -αυτό της Πέτρου Ράλλη- το Μεταγωγών. (εκεί δηλαδή που στιβάζονται μόνο μετανάστες...)

Όμως ας τα πάρουμε με την σειρά τους. 

Την Τρίτη (ή ήταν Τετάρτη; Το τρομερό με αυτό που έπαθα είναι ότι έχασα πλήρως την αίσθηση του χρόνου και την φυσιολογική διαδοχή των ημερών...Επίσης η μνήμη μου δεν λέει να βάλει σε πλήρως τακτοποιημένη  σειρά όλα αυτά που μου συνέβησαν καθώς μου συνέβησαν τόσα πολλά σε δυο μέρες και με τέτοια τρομερή διαδοχή που όλο αυτό έχει γίνει ένα κουβάρι φρέσκων αναμνήσεων μέσα μου...)

17 Απρίλη βρισκόμουν στην περιοχή του Βοτανικού για να βγάλω ένα έξτρα μεροκάματο.

Είμαι 37 χρόνων και δουλεύω σαν εργάτης από τα 14 μου.

Από τα 22 μου δουλεύω σαν μισθωτός οδηγός φορτηγών και κάποιες φορές και ξεφορτωτής.

Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος.Έχω έρθει σε κάποιες πορείες και έχω παρακολουθήσει κάποιες συνελεύσεις όμως ποτέ δεν είχα συστηματική και βαθιά σχέση με αυτά όσο κι αν μέσα μου τα ενέκρινα.Έχω διαβάσει κάποια σωστά βιβλία όμως πολύ λιγότερα από αυτά που θα ήθελα.

Η βιοπάλη και το μεροκάματο πάντα απορροφούσαν την περισσότερη ενέργεια μου και αυτό που έμενε για τα άλλα ήταν λιγοστό και αμφίβολο. Μέχρι τώρα...

Τον τελευταίο χρόνο έχουν απολύσει αρκετούς από την δουλεία που βρίσκομαι και σε μένα έχουν μειώσει κατά 40% τον μισθό μου (και όπως θα δούμε και μετά από αυτό που έπαθα τώρα κατά 70%...) και είχα ανεχτεί να είμαι πολλά χρόνια σε έναν εργασιακό χώρο χωρίς να υπάρχει σωματείο βάσης.

Τσατσος μου όμως ποτέ δεν υπηρξα κι ενώ ήμουν πάντα τυπικός και σωστός στην δουλειά μου και έχουν αρμέξει αμέτρητη υπεραξία από τον προσωπικό μου μόχθο τόσων χρόνων...

Κατά τις 5 το απόγευμα και νωρίτερα ήμουν με φίλους φορτηγατζήδες--είτε μισθωτούς όπως εγώ είτε μικροιδιοκτήτες με ένα-δυο φορτηγά-- και συζητάγαμε για το πόσο χάλια έχει γίνει η κατάσταση και για το πόσο χρειαζόμαστε μια νέα 12 Φλεβάρη πολύ πιο δυναμική και αποφασιστική. (με ντροπή γράφω ότι εγώ προσωπικά αλλά και αρκετοί που συζητάγαμε δεν είμασταν στις 12 Φλεβάρη κι ας είχαμε φίλους και γνωστούς που είτανε...)

Ναι στα λόγια είμαστε εύκολοι...Πίναμε και μπύρες και άλλα και είχαμε κάνει εύθυμο ζωιρό κεφάλι που μάς έβγαζε την αγανάκτηση μας.

Κάποια στιγμή αποχαιρετιστήκαμε και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.

Τότε πήγα να πάρω το αμάξι μου (ένα μεταχειρισμένο αγορασμένο από συγγενή με 200 ευρώ...) και να φύγω.

Το κεφάλι μου βούιζε από το μεθύσι.

Έπρεπε να περάσω ένα στοπ και δεν το πέρασα σωστά. Δεν πρόσεξα όπως έπρεπε και τράκαρα με ένα διερχόμενο αμάξι. Ευτυχώς κανείς δεν τραυματίστηκε και υπήρχαν μόνο υλικές ζημιές.

Ο κύριος που του τράκαρα το αμάξι ήταν ένας 60 χρόνος πολύ αναστατωμένος που έσπασαν τα φώτα του αμαξιού του.

Σε λίγο πλακώνουν Διάδες.

ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ

Για πολύ κακή μου τύχη είχα το δίπλωμα του αμαξιού και την ταυτότητα μου στο φορτηγό της δουλειάς αυτό που δουλεύω καθημερινά για 8ωρο.Τα είχα ξεχάσει πρόσφατα εκεί γιατί είχε χρειαστεί να τα πάρω μαζί μου για μια δουλειά του δημοσίου. (γραφειοκρατικής φύσεως)

Οι ΔΙΑΔΕΣ είναι 4 σε δυο μηχανές και με κυκλώνουν. Μου ζητάνε χαρτιά. Τους φωνάζω το όνομα μου (να συστηθώ και σε εσάς, ονομάζομαι Διονύσης Γοργογιάννης είμαι Έλληνας πολίτης και έχω υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό απ'όταν ήμουν 18 χρονών. Εκεί έμαθα να οδηγώ μεγάλα οχήματα...Ο πατέρας μου που πέθανε όταν ήμουν 6 χρονών ήταν γνωστός αριστερός της περιοχής με φυλακίσεις και βασανιστήρια.Επικαλούμαι εδώ το αυταπόδεικτο της ελληνικής καταγωγής μου για να φτύσω με λύσσα κάθε εθνικότητα και ειδικά και αυτή την εθνικότητα. Μετά από αυτό που πέρασα κατάλαβα ότι το να ζεις σε ένα φασιστικό καθεστώς ακυρώνει κάθε θετική αναφορά στην έννοια του έθνους.Το ξεφτιλίζει και το ξεμπροστιάζει αλύπητα...)

Ο ένας δείχνει να το πιστευει και νιώθω ότι θα είναι ευγενικοί μαζί μου. Πετάγεται όμως ένας άλλος από αυτούς  και φωνάζει:" τι έλληνας πολίτης ρε και αηδίες!Σκατοαλβανός είσαι χωρίς χαρτιά και άστα αυτά.'

Είμαι έξω από το αμάξι κι αρχίζουν να με σπρώχνουν και να με βρίζουν. Με πετάνε σε έναν τοίχο.Με έχουν στριμώξει εκεί και οι τέσσερις και δεν έχω καμιά διαφυγή. Πνίγομαι. Ένας με έχει πιάσει από τον γιακά και προσπαθεί να με σηκώσει από αυτόν (καθόλου εύκολο καθώς από την εργασία μου και μόνο έχω δυνατή φυσική κατασκευή) ενώ οι άλλοι από πίσω τον σπρώχνουν για να στριμώξει καλύτερα εμένα!

Νιώθω ότι δεν έχω αέρα, ότι θα λιποθυμήσω. Έχω αλλάξει χρώματα...

Κάποια στιγμή σταματάνε το βασανιστήριο τους (πόσο να κράτησε άραγε;Ο χρόνος όταν σε βασανίζουν κυλά τόσο διαφορετικά...Το δευτερόλεπτο φαίνεται λεπτό ή και ώρα...)

Συνεχίζουν το βρισίδι. (όπως σκατοαλβανέ, βρωμολαθρομετανάστη, γαμημένε ξένε που θα τρακάρεις και αμάξι κλπ) αλλά τουλάχιστον έχει σταματήσει ο πνιγμός.

Στο διάστημα που με στραγγάλιζαν φώναζα όσο μπορούσα βοήθεια με σκοτώνουν ενώ τους θύμιζα διαρκώς ότι είμαι έλληνας πολίτης και να πάμε στο φορτηγό να τους δείξω τα χαρτιά μου. Όμως κανείς δεν βρέθηκε να με βοηθήσει. Είμασταν και σε απόμερο στενό που δεν κυκλοφορούσαν πολλοί άνθρωποι...

Όταν επιτέλους σταμάτησαν, ήρθε περιπολικό και με πήρε για να με πάει που; στο μεταγωγών στην πέτρου ράλλη με την στάμπα του λαθρομετανάστη που δεν έχει χαρτιά.

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΒΡΕΘΗΚΑ (απο μια παρεξήγηση και καλά...) στο ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ABU GRAIB...ΜΕΤΑΓΩΓΩΝ-ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ...

Eικόνες που έχω συγκρατήσει στο μυαλό μου ενώ με πήγαν εκεί...

Ένα μεγάλο προαύλιο φυλακής με πάρα πολύ κόσμο εκεί και πάρα πολλούς μαύρους.

Μπάτσοι όλων των ειδών με πολεμικό εξοπλισμό και αλεξίσφαιρα παντού.

Ο δεύτερος (ή ήταν ο τρίτος;) όροφος που με πήγαν. Ένας όροφος με δεκάδες μικροσκοπικά κελιά το καθένα με 6 τετραγωνικά και από 4 εώς 6 ανθρώπους στο καθένα, χωρίς τουαλέτα, χωρίς νιπτήρα χωρίς τίποτα...

Μια αποκρουστική πόρτα στο καθένα με κάγγελα. 

Δημόσια τουαλέτα ορόφου χωρίς κι αυτή να έχει νιπτήρα ή σαπούνι(και μετά αυτοί οι αλήτες θα πουν για υγειονομική βόμβα των 'λαθρομεταναστών'...) ενώ οι χέστρες ήταν οι λεγόμενες τούρκικες.  σε κακή κατάσταση.

Με πέταξαν σε ένα τέτοιο κελί χωρίς πρώτα έστω να με ανακρίνουν και να εξετάσουν αν είμαι ή όχι μετανάστης. (αλλά αυτό το μέρος δεν αξίζει για κανένα ανθρώπινο ον. Θέλει όλο κατεδάφιση και απελευθέρωση όσων είναι εκεί μέσα...)

Μου πήραν το κινητό και αγνόησαν επιδεικτικά τις εκκλήσεις μου να πάρουν κάποια τηλέφωνα που θα πιστοποιούσαν ότι είμαι ντόπιος, γεννημένος εδώ, έλληνας πολίτης...

Και έμεινα εκεί χωρίς ένας να έρθει για περίπου 6-7 ώρες. (πώς να ξέρεις πόση ώρα πέρασε;Τα κινητά είχαν κατασχεθεί...)

Εκεί ήταν μαζί μου σε έναν ασφυκτικά πνιγερό και μικρό χώρο άλλα τρεις άνθρωποι που όπως έμαθα ήταν για καιρό εκεί. Με τους δυο μίλησα και τα είπαμε. Ο ένας ήταν Κούρδος και άλλος Ιρακινός. Ο άλλος δεν έμαθα τι εθνικότητα είχε, υπέθεσα Αλβανός.

Ήταν εκεί για ψύλλου πήδημα. Δεν είχαν χαρτιά. Αδύνατοι και νευρώδεις, φαίνονταν ότι είχαν περάσει πολλά και ήξεραν πολύ καλά ελληνικά ώστε η συζήτηση γινόταν αβίαστα.

Όταν έμαθαν τι μου είχε συμβεί, αρνήθηκαν να το πιστέψουν! Μετά όμως ξανασκέφτηκαν ότι ένα καθεστώς που είναι φασιστικό θα χτυπήσει το ίδιο και τους ντόπιους και κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτό το κράτος...

Μετά λοιπόν από 6-7 ώρες εμφανίστηκε ένας σαν διοικητής ένα πράμα και μου παίρνει δακτυλικά αποτυπώματα. Του διαμαρτυρομαι γι' αυτό που μου έχει συμβεί και με διαβεβαιώνει ότι σύντομα θα ξεκαθαριστεί η κατάσταση...

(πόσο σύντομα ήταν;; Πέρασα άλλες 30 ώρες σε αυτό το κελί κι ενώ υποτίθεται ότι χάρη στην πληροφορική η ταυτοποίηση δακτυλικών γίνεται σε δευτερόλεπτα!Να φταεί άραγε ότι έχουν windows οι υπολογιστές τους ή απλά αδιαφόρησαν και με έγραψαν όσο δεν πάει;Ή και τα δυο;)

Αφού λοιπόν μου πήραν δαχτυλικά αποτυπώματα εγώ περίμενα ότι απο λεπτό σε λεπτό θα είμαι ελεύθερος.

Αμ δε! Οι ώρες πέρναγαν και δεν γινόταν τίποτα.

Μια στεναχώρια με είχε καταβάλει. (και κατάλαβα στο ακέραιο της κυριολεκτική της έννοια.Πώς να μην σε πλακώσει η στεναχώρια σε έναν τόσο στενό χώρο;)

Οι ώρες περνούσαν και κάποια στιγμή ο Κούρδος που ήταν μαζί άρχισε να τρελαίνεται.

Πολύ λογικό μετά από τόσο εγκλεισμό σε αυτή την ανθυγειινή σκατότρυπα...

Άρχισε να φωνάζει στους μπάτσους και να τους  βρίζει:"κωλόμπατσοι δεν αντέχω άλλο, άντε γαμηθείτε, θέλω την ελευθερία μου ρε καριόλησες " και άλλα τέτοια σε άψογα ελληνικά.

Οι μπάτσοι φύλακες δυο ντερέκια 120 κιλά ο καθένας καράφλες χρυσαυγιτόφατσες είπαν στην αρχή με μια μεταλική φωνή να σκάσει και να δεχτεί την θέση του.

Μετά δεν μίλησαν...

Ξαφνικά η πόρτα του κελιού άνοιξε και μπαίνουν αυτές οι δυο ντουλάπες με ροπάλα στα χέρια και αρχίζουν να χτυπάνε ανηλεώς.

Μιλάμε για πολύ ξύλο.

Προς τιμή τους ο άλλοι δυο μετανάστες μπήκαν μπροστά για να μην τις φάει όλες ο Κούρδος. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένος και δεν είχα καθολου αυτό το σθένος.

Όμως έστω και ξώφαλτσα έστω και γιατί ήμουν κι εγώ στο κελί, έφαγα πολλές, πάρα πολλές.

Κλωτσιές στα πόδια και στους προσαγωγούς, ροπαλιές στον αυχένα, στην πλάτη και στο κεφάλι και άλλες κλωτσιές και άλλες ροπαλιές.

Δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτό!Όσο το έζησα μου φάνηκε αιώνας. Μετά πιο αποστασιοποιημένα υπολόγισα ότι κράτησε τουλάχιστον 6 λεπτά και παραπάνω.

Μιλάμε για ξύλο από καράφλες πληρωμένους του Ελληνικού κράτους, που τέτοιο δεν ξαναθυμάμαι. Και είμαι άνθρωπος της βιοπάλης και έχω δει πολλά...

Όπως είπα παρότι δεν ήμουν ο πρώτος στόχος του ξύλου, έφαγα το ξύλο της ζωής μου.

Τι να πούνε και οι άλλοι τρεις που έφαγαν δεκαπλάσιο από μένα...

Θαύμασα την ήρεμη αξιοπρέπεια τους μετά το ξύλο που έφαγαν.

Πρώτα κι ενώ φύγαν οι ανθρωποφύλακες έβρισαν πάλι για 2 λεπτά (κι όχι δεν ξαναεμφανίστηκαν οι φασιστόμπατσοι...) και μετά σώπασαν μόνοι τους και αποτραβήχτηκαν στους εαυτούς τους. 

Χωρίς γκρίνιες, χωρίς βογκητά (εγώ βόγκηξα πιο πολύ από όλους τους!) αλλά και χωρίς κούφιες περηφάνιες που αντιμετωπισαν άφοβα τα ΕΣ ΕΣ...Μόνο με μια θλιμμένη σιωπηρή αξιοπρεπέστατη ενδοσκόπιση...

Και ύστερα μετά απο πολλές ώρες εμφανίστηκε επιτέλους κάποιος επίσημος του κράτους που αναγνώρισε το λάθος και αφέθηκα ελεύθερος.

Για μένα αυτή η εμπειρία είναι η πιο αποφασιστική και κρίσιμη για την ζωή μου.

Πλέον όλη η ζωή μου χωρίζεται στο πριν από αυτό και στο μετά από αυτό.

Είδα διπλά την κρατική φρίκη και τον αστυνομικό φασισμό. Κι ως έλληνας πολίτης και ως μετανάστης χωρίς χαρτιά στον ίδιο τον τόπο του...

Είδα, έπαθα, βίωσα πολλά.

Και δυστυχώς ίσχυσε σε μένα ότι αν δεν παθαίνεις δεν μαθαίνεις.

Κοιτάω την προηγούμενη ζωή μου με πίκρα και οργή. Ανυποψίαστος, αφελής, αδιάφορος...

Ζούμε ήδη σε φασιστικό καθεστώς και προσποιούμαστε ότι υπάρχει δημοκρατία και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα...

Θυμάμαι στις ατέλειωτες ώρες σε εκείνο το κελί κι όταν  εκεί έμαθα ότι πέθανε ο Μητροπάνος.Και πώς το έμαθα! Από τους μπάτσους που ήταν στον διάδρομο και πανηγύριζαν φωναχτά 'που ψόφησε επιτέλους αυτό το κομμούνι ο Μητροπάνος!'Μέσα στην κλεισούρα και στην στεναχώρια μού ήρθε ότι έξω στον δρόμο κυκλοφορούν τανκς και έχει κηρυχτεί επίσημα δικτατορία!

Είμαστε σε πόλεμο με ένα φασιστικό καθεστώς που έχει ήδη τα κολαστήρια του και ετοιμάζει και καινούργια. 

Την ιστορία την δημοσιοποιώ στο ιντιμίντια και είναι η πρώτη φορά που γράφω σε αυτό. Είναι από τα σάιτς που διαβάζω και υπολογίζω και όπως έχω καταλάβει είναι μια ιστοσελίδα όπου ο κάθε εργάτης, αδικημένος, βασανισμένος από το κράτος, την αστυνομία και τα αφεντικά μπορεί να δημοσιεύσει τις ιστορίες του αδιαμεσολάβητα και χωρίς πατρώνες.

Για την σύνταξη και την επιμέλεια του κειμένου βοηθησε τρομερά ένας καλός φίλος συγγραφέας αλλά βέβαια για τυχόντα λάθη και παραλείψεις του ευθύνομαι αποκλειστικά ο ίδιος.

Και το κείμενο έχει πολλές παραλείψεις αφού για να περιέγραφα ολοκληρωμένα όλο αυτό που συνέβη, τις προεκτάσεις και τα συμπεράσματα του θα χρειαζόμουν ολοκληρο βιβλίο.

Όμως έστω και με αυτή την εξιστόρηση νιώθω ότι αποκαλύφτηκαν πολλά.

Λεφτά δεν έχω και μετά από αυτό το γεγονός η εταιρεία που δουλεύω με υποβίβασε σε part time με ξεφτίλα λεφτά.

Αν υπήρχε ένας εισαγγελέας που θα έτρεχε το θέμα αυταπάγγελτα θα το καλοδεχόμουν. Όμως οι εισαγγελείς αυτού του καθεστώτος έδειξαν ποιες είναι οι στοχεύσεις και προτεραιότητες τους και κήρυξαν τον πόλεμο στους αυτοδιαχειριζόμενους κατειλημμένους χώρους. Άρα αυταπάτες δεν έχω.

Ούτε περιμένω απο καμιά αριστερά (ανεξάρτητα αν θα την ψηφίσω στις 6 Μάη) να με σώσει. Μόνο ξαναθυμάμαι εκείνη την συζήτηση με τους φίλους συνάδελφους φορτηγατζήδες για τις 12 Φλεβάρη λίγο πριν ξεκινήσει το βασανιστήριο για μένα. Και προσδοκώ σε αυτόν τον ξεσηκωμό. Και ξαναθυμάμαι και τους κολασμένους της γης που ήταν στιβαγμένοι σε εκείνα τα κελιά και και σκέφτομαι πόσα πράγματα πρέπει να κανει ακόμη η ανθρωποτητα για να γίνει ανθρωπότητα...

Ένα τέως ανθρωπάκι της βιοπάλης

Ένας νυν Εξεγερμένος Άνθρωπος

Διονύσης Γοργογιάννης

Καταγγελία δικηγόρων (για Σ.Π.Φ)

«Οι υπογράφοντες/ουσες το κείμενο αυτό νομικοί εκφράζουμε προς κάθε αρμόδια δι­καστική, εισαγγελική και ανακριτική αρχή, αλλά και προς την κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ, τη βαθύτατη ανησυχία μας για την ποινική με­ταχείριση των απεργών πείνας κρατουμένων Γιώργου Καραγιαννίδη, Αλέξανδρου Μητρούσια και Κώστα Σακκά, οι οποίοι κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση “Συνωμο­σία Πυρήνων της Φωτιάς” και για συμμετοχή στην τέλεση των πράξεων που αποδίδονται σε αυτήν, χωρίς ποτέ οι ίδιοι να έχουν δηλώσει ότι ανήκουν σε αυτήν, να έχουν υπογράψει κείμενά της ή να προκύπτει συμμετοχή τους από δηλώσεις συγκατηγορουμένων τους ή άλ­λα στοιχεία. Η ανησυχία μας προκαλείται ιδίως από:

♦ Την απίστευτη ευκολία άσκησης ποινικών διώξεων και απόδοσης εκατοντάδων κακουργηματικών πράξεων χωρίς κανένα αποδεικτι­κό στοιχείο εναντίον τους.

♦ Τη χρησιμοποίηση των πολιτικών τους φρο­νημάτων και των προσωπικών τους σχέσεων ως στοιχείων ενοχοποίησής τους για πράξεις που δεν υπάρχουν αποδείξεις.

♦ Την απόλυτη έλλειψη αιτιολογίας στα εντάλ­ματα προσωρινής τους κράτησης.

♦ Την επανειλημμένη (τέταρτη για Μητρούσια - Καραγιαννίδη, δεύτερη για Σακκά) δίω­ξη και προφυλάκιση για το ίδιο αδίκημα (συ­γκρότηση και ένταξη στη ΣΠΦ από 1.1.2008 - 23.9.2009).

♦ Τη μεροληπτική επίκληση άλλων δικογρα­φιών, που οι ίδιοι ανακριτές χειρίστηκαν, για θεμελίωση ποινικής ευθύνης, αντί αποδείξε­ων.

Τα χαρακτηριστικά αυτά αποκαλύπτουν φρονηματικές διώξεις, έλλειψη δικαστικής αμεροληψίας, καταπάτηση κάθε τεκμηρίου αθωότητας, παράβαση των αρχών της δίκαι­ης δίκης, κατάργηση του ακαταδίωκτου λόγω εκκρεμοδικίας και της διπλής δίωξης και κα­ταδίκης, καταστρατήγηση της απαγόρευσης διαδοχικών προφυλακίσεων για τα ίδια αδικήματα.

Προοιωνίζονται αυθαίρετες παραπομπές, δίκες σκοπιμότητας και πρωτόγνωρα εξοντω­τικές ποινές χωρίς στοιχεία. Προβάλλουν τον τρόπο με τον οποίο η δικαστική εξουσία, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και την αστυνομία, απειλεί να παραδειγματίσει μια ολόκληρη κοινωνία που αντιστέκεται στις πο­λιτικές που την αφανίζουν, την εκμεταλλεύο­νται και την καταστέλλουν.

Με την παραπάνω πεποίθηση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των απεργών πείνας που ξεκίνησε την Παρασκευή 6 Απριλί­ου, μέσα και έξω από τις φυλακές, και απαι­τούμε την άμεση - τονίζοντας και τις ευθύνες κάθε αρμοδίου για τις συνέπειες της καθυ­στέρησης στην υγεία τους - αντικατάσταση των προφυλακίσεών τους, ιδιαίτερα για τον Κώστα Σακκά, που σε ένα μήνα συμπληρώνει 18μηνο, και λήξη της άδικης δίωξής τους».

♦ Συνέντευξη Τύπου των συνηγόρων υπερά­σπισης των κατηγορουμένων θα πραγματο­ποιηθεί στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ την προσεχή Τετάρτη 25.4.2012, ώρα 1.00 μ.μ.

πηγη http://topontiki.gr/

Το «Αμπού Γκράιμπ» της ΕΛ.ΑΣ. Καταγγελίες για πρωτοφανή βασανιστήρια σε αστυνομικό τμήμα- Η άγνωστη δικογραφία

πηγη http://www.tovima.gr/#

«Με είχαν τυλίξει με μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών που είχε γεμίσει κόπρανα από τον φόβο των βασανιστηρίων. Μου έβαζαν το πιστόλι στο μάτι. Απειλούσαν να με σκοτώσουν και με κτυπούσαν. Αμέσως μετά με έβαζαν να προχωράω... κουτσό, στο ένα πόδι. Κι όταν δεν τα κατάφερνα με κτυπούσαν πάλι»

Απόσπασμα από την κατάθεση ενός 35χρονου Αλβανού που είχε συλληφθεί προ μερικών ετών από αστυνομικούς κεντρικού τμήματος της Αθήνας και είχε υποστεί πρωτοφανή βασανιστήρια που παραπέμπουν στο.... Αμπού Γκράιμπ της ΕΛ.ΑΣ! Πρόκειται για μια υπόθεση που ουδέποτε είχε δημοσιοποιηθεί και η οποία προσφάτως παραπέμφθηκε να εκδικασθεί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με κατηγορούμενους αστυνομικούς του εν λόγω τμήματος. 

Οι ένστολοι πίστεψαν, λανθασμένα, ότι ο 35χρονος Αλβανός ήταν υπεύθυνος τραυματισμού συναδέλφου τους και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια μπροστά στα οποία ωχριούν οι αγριότητες των Αμερικανών στρατιωτών στις ιρακινές φυλακές. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ μιλούν για την πιο ενδεικτική υπόθεση άσκησης αστυνομικής βίας που έχει εμφανισθεί την τελευταία εικοσαετία στα Σώματα Ασφαλείας.

Το περιστατικό εκτυλίχθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2005, στην πλατεία Υμηττού, όταν συνελήφθη από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ναρκωτικών Βορειοανατολικής Αττικής ο 35χρονος Αλβανός, στην κατοχή του οποίου βρέθηκε μικρή ποσότητα ναρκωτικών. Μετά την σύλληψη του αλλοδαπού ακολούθησε άλλη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ, σε γειτονικό σημείο, για την σύλληψη ενός δικηγόρου που φερόταν κι αυτός να διακινεί ναρκωτικά. 

Ο δικηγόρος στην συνέχεια κατηγορήθηκε ότι για να αποφύγει την σύλληψή του, πυροβόλησε και τραυμάτισε αστυνομικό. Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο αλλοδαπός που είχε συλληφθεί από την πρώτη φάση της αστυνομικής επιχείρησης, μεταφέρθηκε από αστυνομικούς της Αμεσης Δράσης σε αστυνομικό τμήμα της Αθήνας, όπου φέρεται να ακολούθησε απίστευτη κακοποίησή του από αστυνομικούς. Οπως περιγράφει στην κατάθεσή του, αρχικά μέσα στο περιπολικό τον κτύπησε μια γυναίκα αστυνομικός.

Στη συνέχεια, λέει, στο Αστυνομικό Τμήμα, «με έδερναν πέντε άτομα. Ενας από τους αστυνομικούς είχε πάρει ένα αεροβόλο όπλο και με κτύπαγε σε όλο μου το σώμα. Το αεροβόλο θυμάμαι ότι είχε κάτι κίτρινα (σ.σ. πλαστικά σφαιρίδια) και με κτυπούσε στο μάτι. Με κτύπησε στα γεννητικά όργανα, με υποχρέωσε να περπατώ σε ίσια γραμμή με το ένα πόδι κι αν δεν τα κατάφερνα με κτυπούσαν πάλι. Οταν έπεφτα μου έλεγαν "άνοιξε τα πόδια" για να με κτυπήσουν στα γεννητικά όργανα, με σήκωναν μετά με το ζόρι για να με ξανακτυπήσουν. Οταν ζήτησα να πάω τουαλέτα μου είπαν "όχι, π.... κωλοαλβανέ, κάν' τα πάνω σου. Τα έκανα και μου έβαλαν τότε σακούλα μαύρη στο κάτω μέρος του σώματος μου, για να μην λερώσω. Με απειλούσαν "π..., κωλοαλβανέ δεν θα βγεις ζωντανός από εδώ μέσα..."».

Σχετική κατάθεση έδωσε στην διάρκεια της προανάκρισης και ο αδελφός του 35χρονου Αλβανού, ο οποίος ανέφερε ότι «το βράδυ της ίδιας μέρας είδα τον αδελφό μου, κρατούμενο. Ηταν τυλιγμένος με μία μαύρη σακούλα σκουπιδιών από την μέση και κάτω, με τα κόπρανα του, το μάτι του κρεμασμένο κάτω κυριολεκτικά και δεμένο χειροπόδαρα. Ο αδελφός μου είχε λευκό ποινικό μητρώο...».

Οπως αναφέρεται στην ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη και σε άλλα δικαστικά έγγραφα «ο 35χρονος αλλοδαπός στην διάρκεια της παραμονής του εκεί υπέστη σωματικές βλάβες από ενέργειες αστυνομικών υπαλλήλων του εν λόγω καταστήματος. Υπέστη κτυπήματα στην ωμοπλάτη, στο πρόσωπο, στα γεννητικά όργανα, συνέπεια των οποίων διαπιστώθηκαν εκχυμώσεις σε αμφότερους τους οφθαλμούς, εκχυμώσεις στην αριστερή ωμοπλάτη, αιμορραγικές διηθήσεις στους γλουτούς καθώς και πλευριτικό άλγος κατά τις αναπνευστικές κινήσεις. Το είδος και η έκταση των σωματικών βλαβών στο σώμα και το κεφάλι του αναδεικνύουν την συστηματική και όχι συμπτωματική καταφορά των κτυπημάτων που δέχθηκε».

Σημειώνεται πως αν και ο κρατούμενος ανέφερε στην κατάθεσή του ότι μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα τον κτυπούσαν τουλάχιστον πέντε αστυνομικοί αυτής της υπηρεσίας, οι αρμόδιοι αξιωματικοί παρουσίασαν καταγραφές ότι εκείνη την ώρα έδωσαν παρών μόνο τρεις ένστολοι! Ολοι οι αστυνομικοί δήλωσαν άγνοια και την έκπληξή τους για τον ξυλοδαρμό του 35χρονου Αλβανού.

Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας

συνέλευση αλληλεγγύης στους Αντωνίου, Μητρούσια, Σακκά, Καραγιαννίδη

 Στις 4-12-10 συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Α. Μητρούσιας, Γ. Καραγιαννίδης, Δ. Μιχαήλ, Κ. Σακκάς, Σ. Αντωνίου και Χ. Πολίτης. Αρχικά κατηγορούνται για συμμετοχή σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση. Οι Δ. Μιχαήλ και Χ. Πολίτης αποφυλακίζονται μετά από εξάμηνη κράτηση ενώ οι κατηγορίες εις βάρος τους αποσύρονται και δεν παραπέμπονται καν σε δίκη. Οι υπόλοιποι τελικά κατηγορούνται για συμμετοχή στην Ε.Ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, κάτι που οι ίδιοι αρνούνται εξ αρχής. Στον Α. Μητρούσια και Γ. Καραγιαννίδη προσάπτεται επιπλέον η κατηγορία της αποστολής των εμπρηστικών δεμάτων μετά από 2 μήνες της προφυλάκισης τους, ενέργεια την οποία έχει αναλάβει με προκήρυξη της η Ε.Ο. Σ.Π.Φ. και έχει πραγματοποιηθεί χρονικά πριν τη σύλληψη τους. Μετά από αίτημα των Καραγιαννίδη και Μητρούσια ακολουθεί κατ ΄ αντιπαράσταση εξέταση όπου και κανένας από τους μάρτυρες δεν τους αναγνωρίζει. Παρ ΄ όλα αυτά τους αποδόθηκαν οι κατηγορίες.  Η Στέλλα Αντωνίου κρατείται στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού με μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο μία πλαστή ταυτότητα που βρέθηκε στην κατοχή της. Η  Στέλλα όλο το διάστημα της προφυλάκισής της δίνει έμπρακτο αγώνα μέσα στη φυλακή με τη διαρκή αλληλεγγύη που δείχνει στις συγκρατούμενες της  παρ ΄ ότι αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας .  Ξαφνικά ενώ πλησιάζει η λήξη της προφυλάκισης τους με το πέρας του 18μηνου (4-6-12), οι σύντροφοι βρίσκονται αντιμέτωποι με νέες κατηγορίες, όπως και όλοι όσοι διώκονται για συμμετοχή στην Ε.Ο. Σ.Π.Φ.  ασχέτως με το ποιοι έχουν αποδεχτεί την συμμετοχή τους σε αυτή. Πρόκειται για τις 250 εμπρηστικές επιθέσεις που έχει αναλάβει η Ε.Ο. Σ.Π.Φ. και οι οποίες είναι επίσης χρονικά πολύ προγενέστερες της σύλληψης τους. Η τακτική που εφαρμόζει το κράτος σπάζοντας τη δικογραφία σε κομμάτια και κατηγορώντας εκ νέου τους συντρόφους για ενέργειες που εμπίπτουν στην ίδια υπόθεση αποτελεί μια καινοτομία των κατασταλτικών μηχανισμών. Το νομικό όπλο που χρησιμοποιεί η καταστολή για να εξοντώσει αγωνιζόμενους ανθρώπους είναι ο τελευταίος  τρομονόμος.  Ένας νόμος που δεν ψηφίστηκε σε τυχαία χωροχρονική συγκυρία, αλλά ενώ η οικονομική κρίση είχε ήδη αρχίσει να βαθαίνει με αποτέλεσμα την όξυνση των κοινωνικών αντιστάσεων.   Αυτήν τη στιγμή οι 3 σύντροφοι Καραγιαννίδης,  Μητρούσιας και Σακκάς κατηγορήθηκαν από τους ειδικούς εφέτες ανακριτές  Μόκκα και Μπαλτά για την υπόθεση των 250 εμπρησμών και προφυλακίστηκαν εκ νέου, όπως και τα μέλη της Ε.Ο. Σ.Π.Φ. Η Στέλλα Αντωνίου κατηγορήθηκε αλλά δεν προφυλακίστηκε εκ νέου και αναμένεται να αποφυλακιστεί με την λήξη του 18μηνου, αφού οι 4 προηγούμενες  αιτήσεις αποφυλάκισης της για λόγους υγείας απαντήθηκαν αρνητικά και αναμένει την απάντηση της πέμπτης αίτησης.    Στην Στέλλα Αντωνίου, όπως και στον συγκατηγορούμενο της στην υπόθεση για τους 250 εμπρηστικούς μηχανισμούς Π. Μασούρα, επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι. Ο Π. Μασούρας και η Κ. Καρακατσάνη κατηγορούνται για συμμετοχή στην Ε.Ο. Σ.Π.Φ. χωρίς στοιχεία και αποφυλακίστηκαν πρόσφατα. Η νομική αυτή μεθόδευση της καταστολής αποτελεί άλλη μια καινοτομία στη συγκεκριμένη υπόθεση. Πλέον η καταστολή προσπαθεί νόμιμα να αποκόψει πολιτικά και κοινωνικά τους αγωνιστές από το περιβάλλον τους. Μέχρι τώρα το κράτος αρνούνταν πεισματικά να αναγνωρίσει την πολιτική υπόσταση των φυλακισμένων αγωνιστών ενώ οι συγκεκριμένοι περιοριστικοί όροι αποτελούν ξεκάθαρα φρονηματική δίωξη: - Απαγόρευση επικοινωνίας με κάθε τρόπο με τους συγκατηγορούμενούς τους, - Απαγόρευση εισόδου στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα προαύλια αυτών, - Αναγκαστική διαμονή στον τόπο της δηλωμένης κατοικίας τους, - Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και την Αττική, - Παρόν στο τμήμα της περιοχής τους δυο φορές το μήνα ,-χρηματική εγγύηση 10000 ευρώ.     Η πειραματική εφαρμογή αυτής της κατασταλτικής πολιτικής δεν περιορίζεται στους αναρχικούς αγωνιστές αλλά επεκτείνεται σε κάθε μορφή αντίστασης. Όπως έγινε στις 12 Φλεβάρη με τις φωτογραφίες στα ρουφιανοΜΜΕ και την τηλεφωνική ρουφιανογραμμή της αντιτρομοκρατικής που προτάσσουν το διασυρμό και τη φυλάκιση των "επικίνδυνων τρομοκρατών" που συμμετέχουν στις μαζικές διαδηλώσεις. Το δημοκρατικό προσωπείο του καπιταλισμού πέφτει με συνεπακόλουθο να αδυνατεί πλέον να κρατάει τα προσχήματα και να στρέφεται στην αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του για τις επικείμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Στη σημερινή συγκυρία τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα. Όσο η ψαλίδα ανάμεσα στους λίγους ισχυρούς και την υπόλοιπη κοινωνία θα ανοίγει, τόσο η καταστολή θα αγριεύει. Από το ανελέητο ξύλο και τις συλλήψεις στις πορείες, τα πογκρόμ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες μέχρι την στοχοποίηση κάθε μορφής αγώνα, η νεοφιλελεύθερη χούντα επελαύνει στις ζωές μας.     Οι σύντροφοι Καραγιαννίδης,  Μητρούσιας και Σακκάς ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 6-4-12 και η Σ. Αντωνίου προχώρησε σε αποχή συσσιτίου στις 11-4-12, ώστε να μην περάσει από πάνω τους η νέα αυτή συνθήκη.  Χρησιμοποιούν το σώμα τους ως ύστατο μέσο αγώνα υπό τις συνθήκες που βρίσκονται, αιτούμενοι: 

Την άρση των νέων εις βάρους τους αυθαίρετων και εκδικητικών διώξεων

καθώς και

Την άμεση αποφυλάκιση της συγκατηγορούμενης τους Σ. Αντωνίου για λόγους υγείας

                                      ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ            

          ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ Γ.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ,Α. ΜΗΤΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Κ.ΣΑΚΚΑ                          

                                   ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ 

ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ

Την Τρίτη 15/3, όπως ήδη έχουμε ενημερώσει με προηγούμενο δελτίο τύπου, οι οροθετικοί κρατούμενοι του νοσοκομείου των φυλακών Άγιος Παύλος προχώρησαν σε οργανωμένη διαμαρτυρία για τις συνθήκες κράτησής τους και την πλημμελή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που τους παρέχεται. Είχε προηγηθεί ο άγριος ξυλοδαρμός ενός από αυτούς, του Adriatit Berberaj, ο οποίος τόλμησε να απαιτήσει τη χορήγηση της φαρμακευτικής του αγωγής. Αμέσως μετά, με μια διαδικασία που θυμίζει απαγωγή ο κακοποιημένος κρατούμενος μεταφέρθηκε στο ψυχιατρείο και στη συνέχεια μετήχθη στις φυλακές της Κέρκυρας και μάλιστα παρατύπως, αφού είναι γνωστό ότι οι οροθετικοί δεν μπορεί να κρατούνται σε καμία άλλη φυλακή πέραν του Αγίου Παύλου. Σε λίγες μέρες στα γραφεία μας έφτασε (με φαξ από το τμήμα μεταγωγών Ιωαννίνων) και η γραπτή καταγγελία του ίδιου του Adriatit Berberaj, η οποία περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τον ξυλοδαρμό αλλά και την εφιαλτική διαδρομή του από τον Άγιο Παύλο στο ψυχιατρείο των φυλακών, από εκεί στο Τζάνειο και πάλι πίσω.

 Δεν χρειαζόμαστε καμία άλλη απόδειξη ούτε για το ίδιο το περιστατικό ούτε για τη βαρβαρότητα ανθρωποφυλάκων που μας είναι πια γνωστή αλλά πάντα το ίδιο απεχθής και εξοργιστική. Πρέπει ωστόσο να αναφέρουμε ότι ακόμα και οι αστυνομικοί του τμήματος των Ιωαννίνων όπου τηλεφωνήσαμε προσπαθώντας να εντοπίσουμε τον κρατούμενο μας είπαν ότι ο άνθρωπος είναι σε τέτοιο βαθμό κακοποιημένος που «ταράζονται όταν τον βλέπουν». Όσο για τη διοίκηση του νοσοκομείου των φυλακών που προσπάθησε με μισόλογα να καλύψει το γεγονός δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι ένας οροθετικός κρατούμενος ξυλοκοπημένος τόσο άγρια που δεν μπορούσε καν να περπατήσει βασανίστηκε επί μέρες περιφερόμενος σε κλούβες και κρατητήρια «με εντολή γιατρού» για να καταλήξει σε μια από τις χειρότερες από άποψη συνθηκών φυλακές της Ελλάδας, έχουμε να πούμε να χαίρεστε τους γιατρούς σας και τους κοινωνικούς λειτουργούς σας! 

Ο ξυλοδαρμός του Adriatit Berberaj είναι ένα ακόμα περιστατικό που καταδεικνύει την εκρηκτική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι φυλακές όλης της χώρας: οι σωφρονιστικοί δέρνουν, εκφοβίζουν, εξευτελίζουν και καταπατούν δικαιώματα ανεξέλεγκτοι καθώς το υπουργείο Δικαιοσύνης συνεχίζει να εφαρμόζει την αλάνθαστη πρακτική «μη μου τους κύκλους τάραττε» (που μεταφράζεται ως τι να σας κάνω κι εγώ, υπηρεσιακός είμαι). Αναδεικνύει όμως και μια πιο ειδική πτυχή του θέματος, αυτή των οροθετικών κρατούμενων οι οποίοι αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς και στοιβάζονται στον Άγιο Παύλο σε άθλιες συνθήκες και με φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται κατά βούληση.

Καλούμε όλες τις οργανώσεις που ασχολούνται με το ζήτημα του AIDS να παρέμβουν. Απαιτούμε από το υπουργείο να απομακρύνει άμεσα τους υπαλλήλους του που ευθύνονται για τον ξυλοδαρμό και να επιστρέψει τον οροθετικό κρατούμενο έστω σʼ αυτό το πλημμελές κέντρο υγείας, που μόνο κατʼ ευφημισμό μπορούμε να αποκαλέσουμε νοσοκομείο.

Ακολουθεί αυτολεξεί η καταγγελία του κρατούμενου:

«Στις 15/03/2012, μέρα Τρίτη, κοιμόμουν και ξύπνησα. Πήγα στην κιγκλίδα, φώναξα τον υπάλληλο και του είπα να κατέβω να πάρω τη φαρμακευτική αγωγή. Μπαίνω στο φαρμακείο και λέω στη νοσοκόμα να μου δώσει την αγωγή μου την πρωινή, μια άλλη νοσοκόμα που είναι προκλητική μου είπε «Ας το διάολο βλάκα με εσάς θα ασχολούμαστε». Εγώ ανταπέδωσα. Με πιάνει ο υπάλληλος και με πάει στον όροφο χωρίς καμία αντίσταση. Μπαίνω μέσα στο ασανσέρ, πάτησα το κουμπί να πάω στον όροφο. Ξαφνικά σταματά το ασανσέρ. Του είπε ο αρχιφύλακας να το απενεργοποιήσει. Έμεινα μέσα, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έσπασα το μικρό τζαμάκι που έχει το ασανσέρ. Μου έριξαν χημικό. Έμεινα αναίσθητος. Βρέθηκα κάτω. Άρχισα να συνέρχομαι. Με βαράνε με αρβύλες στο κεφάλι και κινδυνεύω να χάσω το μάτι μου. Άρχισαν όπως ήμουν ξαπλωμένος να με χτυπούν με γκλομπ σε όλο το σώμα μου και το κεφάλι μου. Έχω κατάγματα. Με πήραν αναίσθητο και βρέθηκα στο Ψυχιατρείο. Επειδή αιμορραγούσε το μάτι μου από τα βαριά χτυπήματα με πήγαν στο Τζάνειο κάνοντάς μου όλες τις εξετάσεις. Μόλις τελειώσαμε οι γιατροί μου είπαν να με πάνε στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού και όταν φτάσαμε στο Νοσοκομείο δεν με δέχτηκαν πίσω. Στο ψυχιατρείο κρατήθηκα μέχρι τις 16/03, ενώ είχα αφόρητους πόνους. Αντιμετωπίζοντάς με σαν ζώο εδώ στο Ψυχιατρείο ο αρχιφύλακας μου ανακοίνωσε ότι θα φύγω μετά για την Κέρκυρα παρότι εγώ είμαι φορέας του Έιτζ. Κατηγορώ ως υπεύθυνο για το σκηνικό το Νοσοκομείο και γενικά τη διεύθυνση του Ν.Κ.Κ. Για όλο το περιστατικό υπεύθυνος ήταν ο αρχιφύλακας Ανδρέας Παπανδρέου».

Adriatit Berberaj

Αιτήματα κρατουμένων φυλακών Κορυδαλλού

Τα  παρακάτω αιτήματα (για τα οποία είχαν συγκεντρωθεί  376 υπογραφές από την Α’ Πτέρυγα και προέκυψαν από συνελεύσεις) κατατέθηκαν με αριθμό πρωτοκόλλου 7695 14/02/2012 και 7696 14/02/12:

1)      Να καταργηθεί το μέτρο της προφυλάκισης με εξαίρεση τα ειδεχθή εγκλήματα και κακουργήματα να φυλακίζονται μόνο μετά την έκδοση τελεσιδίκου αποφάσεως,ένω μέχρι τότε να τίθενται περιοριοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου  από τη χώρα και της εμφανίσεως του κατηγορουμένου το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής της κατοικίας του.

2)      Να αποφυλακίζονται οι κατάδικοι με ποινή κάθειρξης έως 10 έτη μετά την έκτιση του 1/5 της ποινής τους.  Το υπόλοιπο χρονικό διάστημα να δύνανται να το εξαγοράσουν με δοσοποιήσεις ή εργασία σε κοινωφελή ιδρύματα.

3)      Να αποφυλακίζονται οι κατάδικοι με ποινή κάθειρξης από 10 έτη και άνω μετά την έκτιση των 2/5 της ποινής τους και για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα να δύνανται να το εξαγοράσουν με δοσοποιήσεις ή εργασία σε κοινωφελή ιδρύματα.

4)      Αποφυλάκιση όσων είναι 70 ετών και άνω ανεξαρτήτως αδικήματος με κατ’οίκον περιορισμό εφόσον αυτοί έχουν εκτίσει το 1/10 της ποινής τους.

5)      Να ψηφιστεί από τη βουλή το σχέδιο νόμου «κώδικας ναρκωτικών» με τη μορφή που αυτό έχει ήδη κατατεθεί πλην της διάταξης της ισόβιας και τον αποκλεισμό του χαρακτηρισμού ως τοξικομανή για ιδιαίτερες περιπτώσεις. 5α) Κατάργηση των ισοβίων για ναρκωτικά. Μέγιστη ποινή 15 έτη για μεγάλες ποσότητες,  1-10 για τις λοιπές. 5β)Κατάργηση του ιδιαίτερα επικίνδυνου καθώς και των επιβαρυντικών διατάξεων για τα  ναρκωτικά. Οι δίκες να γίνονται βάσει στοιχείων και όχι κατά συνείδηση. 5γ) Πλαίσιο ποινής για τους τοξικομανείς  1-6 έτη. Οι τοξικομανείς να μπορούν να ενταχθούν σε κλειστή κοινότητα απεξάρτησης άνευ προυποθέσεων. 5δ) Να εναρμονιστούμε με τη συνθήκη της Λισσαβόνας 757 στην πράξη και όχι στα λόγια.

6)      Να καταργηθεί το άρθρο 187 περί εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης καθώς και ο περίφημος «κουκουλονόμος», όπως άλλωστε είχε δεσμευτεί παλιότερα η κυβέρνηση.

7)      Οι άδειες να χορηγούνται υποχρεωτικά σε όποιον κρατούμενο έχει συμπληρώσει το 1/10 της ποινής του και να μην υπόκεινται στην κρίση συμβουλίου. Αντίστοιχα η υφ’ όρων απόλυση να μην κινδυνέυει με παύση όπως τώρα, σε περίπτωση που ο κρατούμενος καταδικαστεί για αδίκημα με ποινή 6 μηνών.

8)      Να γίνονται όλες οι συγχωνεύσεις ποινών.

9)      Τα αδικήματα  εισαγωγής και διακίνησης λαθρομεταναστών να μετατραπούν από κακουργήματα σε πλημμελήματα.

10)   Να καταργηθεί ο ειδικός νόμος 1608/1950 περί καταχραστών δημοσίου.

11)   Να εξασφαλιστεί η δυνατότητα ερωτικής συνεύρεσης των κρατουμένων με τον/την σύντροφό τους.

12)   Κατώτατο όριο μεροκαμάτων να είναι τα 30 μεροκάματα(μόνιμα) και να υπάρχει δυνατότητα εργασίας για όλους όσους το επιθυμούν.

13)   Να μην υπάρχουν πειθαρχικά για ηλεκτρονικές συσκευές και να σβηστούν όλα τα ισχύοντα.

ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Να εξασφαλιστούν:

1)      Μεγαλύτερη ποσότητα και καλύτερη ποιότητα σίτισης.

2)      Επαρκής θέρμανση στα κελιά και άφθονο ζεστό νερό στα μπάνια για όλους τους κρατούμενους.

3)      Αύξηση των εστιών μαγειρικής ώστε να επαρκούν για όλους τους κρατούμενους.

4)       Ουσιαστική παροχή ειδών πρώτης ανάγκης και εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής.

5)      Επαρκής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

6)      Επιμήκυνση του χρόνου επισκεπτηρίου και εφαρμογή του δικαιώματος για ελεύθερο επισκεπτήριο 2 φορές το μήνα για συγγενή α’ βαθμού.

Μοίρασαν ελπίδες, εισπράττουν θύελλες

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012, 

Για μήνες, το υπουργείο Δικαιοσύνης, σκόρπαγε απλόχερα υποσχέσεις στους χιλιάδες απελπισμένους κρατούμενους. Σήμερα, παίρνει πίσω βασικές διατάξεις για την αποσυμφόρηση, ολόκληρο το νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά καθώς και αυτό για την αναμόρφωση του σωφρονιστικού κώδικα, με πρόσχημα τις υπαρκτές αντιδράσεις των κυβερνητικών τους εταίρων. 12.700 ψυχές συνεχίζουν να ζουν σε καθεστώς μεσαίωνα, στοιβαγμένοι ακόμα και μέσα σε τουαλέτες. Μάλιστα, οι φυλακές Κορυδαλλού και Χαλκίδας έβαλαν λουκέτο, αφού πλέον είναι ασφυκτικά γεμάτες. Εδώ και ημέρες, κρατούμενοι από όλες σχεδόν τις φυλακές της χώρας, βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Στις περισσότερες αρνούνται να μπουν στα κελιά το μεσημέρι, ενώ σε άλλες, όπως στην Πάτρα και την Αλικαρνασσό, απέχουν μαζικά από τις εργασίες τους.Και αντί η Πολιτεία να ζητήσει συγγνώμη από τους απελπισμένους για τις φρούδες ελπίδες που πούλησε και να πάρει άμεσα μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών, εφαρμόζει για άλλη μια φορά την τακτική του “διαίρει και βασίλευε”, ρίχνοντας τις ευθύνες στους κρατούμενους που αντιστέκονται στην απόλυτη εξαθλίωση. Απειλούν τους κρατούμενους με αφαίρεση των ευνοϊκών ρυθμίσεων που έχουν οι εργαζόμενοι στη σίτιση και την αντικατάστασή τους με άλλους, ενώ δεν φροντίζουν ως όφειλαν από το νόμο να τους παρέχουν φαγητό. Επιχειρούν να τους διχάσουν μιλώντας για προνομιούχους και μη, για βολεμένους και μη. Δεν θα το πετύχουν. Γιατί οι κρατούμενοι γνωρίζουν καλά, καλύτερα απ΄ όλους μας, τι σημαίνει να μην έχεις απολύτως τίποτα παρά μόνο αλυσίδες και κάγκελα. Δεν θα το πετύχουν γιατί οι κρατούμενοι δεν είναι μόνοι τους.



http://www.keli.gr/

Για τον βασανισμό κρατούμενου στις φυλακές Λάρισας

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων Λάρισας αποδοκιμάζει και καταγγέλλει την απαράδεκτη συμπεριφορά σωφρονιστικών υπαλλήλων της φυλακής Τρικάλων, απέναντι σε νεαρό αλλοδαπό κρατούμενο. Ο κρατούμενος σύμφωνα με την καταγγελία που δέχτηκε η Πρωτοβουλία, κακοποιήθηκε από τους υπαλλήλους επειδή λογόφερε με συγκρατούμενό του. Από πότε όμως επεμβαίνουν οι υπάλληλοι της φυλακής σε ζητήματα μεταξύ των κρατουμένων? Από πότε παίρνουν θέση και αποφασίζουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, τιμωρώντας μάλιστα αυτόν που δεν είναι της αρεσκείας τους με ξύλο, πειθαρχείο δέκα ημερών και πειθαρχική μεταγωγή? Θυμίζουμε στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους ότι άλλος είναι ο ρόλος τους και για αυτόν και μόνο πληρώνονται από την πολιτεία. Στο έτος 2012 δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε ελληνικές φυλακές. Καλούμε τη Διεύθυνση της φυλακής να σταματήσει τώρα την τιμωρία του κρατούμενου, καθώς και να υπενθυμίσει στους υπαλλήλους της τον λόγο για τον οποίο βρίσκονται εκεί. Σύντομα η Πρωτοβουλία εξάλλου θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στη φυλακή Τρικάλων, για να μιλήσει με κρατούμενους και να διαπιστώσει από κοντά την κατάσταση ώστε να γίνουν και οι αναγκαίες καταγγελίες στο υπουργείο.

Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων Λάρισας